Postbode maakt mijn dag

Een tijd geleden vond ik op het internet een stof waar ik meteen verliefd op werd. Helaas kon ik het toen niet meteen bestellen aangezien we op punt stonden om op reis te vertrekken. Twee weken later ging ik weer naar die website om het eindelijk te bemachtigen. Toen ik de hoeveelheid die ik nodig had ingaf om te bestellen stond er bovenaan de pagina dat ze zoveel meter niet meer in stock hadden. Dat was balen.
Maar aangezien ik dat stofje kost wat kost wou hebben zocht ik verder op het internet. Na lang zoeken vond ik een stoffenwinkel in Duitsland die deze gelukkig nog wel had. Zo snel ik kon bestelde ik een paar meter. Ik kreeg zeker drie ellenlange mails aan in het Duits waar ik niets van verstond. Toch probeerde ik het te begrijpen door het te vertalen via de gebrekkige vertaler van Google. Omdat het toen eigenlijk nog niet zo duidelijk was wachtte ik gewoon af.

Ik verwachtte vandaag eigenlijk iets anders in de brievenbus dus was ik al enkele keren - vlug in pyjama - heen en weer naar de brievenbus gelopen. Maar daar vond ik alleen de Libelle voor mama. Even later zag ik dat er een busje voor de deur stopte. Stiekem gluurde ik vol spanning door het raam. De man kwam naar de voordeur met een bruine doos. Omdat ik zo dicht bij de voordeur stond toen hij belde besloot ik om tot vijf te tellen vooraleer ik naar de deur zou gaan, kwestie van hem niet het gevoel te geven dat ik hem al drie minuten stond te bespioneren. Ik nam het pakketje in handen en deed het zo snel mogelijk open. Tot mijn grote verbazing was dit de stof waar ik al zo lang naar verlangde.

Via IeneMiene vond ik hier een geschikt patroon voor het kleedje dat ik nu ga fabriceren met mijn nieuw stofje. Hopelijk lukt het mij een beetje, aangezien dit tricot is en ik voordien altijd met katoen gewerkt heb. Tips & tricks zijn dus altijd welkom!