Vluggertjes

Ondertussen zijn we - voor mij - 2 hele schoolweken verder. Man, was dat aanpassen zeg! En vermoeiend, zo'n hele dagen les volgen. Maar we tellen af, het laatste jaar van de opleiding. Dus dat wil zeggen dat ik de eerstkomende juni - hiehoeha, nog maar 9 maanden te gaan - hopelijk het diploma kleuterleidster bezit!
En effectief nog maar 1 semester les. Daarna kan ik volop jufke spelen!

Tussen de opstart van tientallen taken, afstudeerproject en waarschijnlijk nog wel een paar taken die eraan zitten te komen probeerde ik toch nog even tijd te maken voor mij en mijn Singer in crime!
 

 

Eerder rolde dit ook nog onder mijn machine uit

 

Ik kan het namelijk niet laten om deze kinderstofjes voor mezelf te gebruiken...
Maar ik scoor, althans, de kleutertjes vinden altijd dat ik 'mooie kleertjes' draag. En de waarheid...

Deze keer maakte ik ook nog eens voor klein formaat. De knippertjes zijn nog niet te zien op de foto's omdat ik al kei enthousiast de resultaten wou laten zien aan de mama in kwestie.

Everything happens for a reason

Ik tel zenuwachtig af. 17 september begint het schooljaar weer. Ondertussen zijn de meeste stofjes die ik kocht verwerkt tot kleedjes of rokjes voor het najaar. Enkel aan de jas en het jeanskleed worden de laatste loodjes gelegd.
Aangezien ik veronderstel het nogal druk zal worden dit jaar spendeer ik nog wat quality time met mijn machine. En Brandweerman die blij is om te zien hoeveel tijd ik spendeer met zijn fantastische cadeau voor mijn verjaardag.

Ondertussen is er ook een nieuwe stoffenwinkel geopend in Turnhout waarvan ik weet dat ik er de deur zal platlopen. Hier kocht ik al enkele prachtige stofjes die ondertussen verwerkt zijn tot kleedjes en rokjes.
Omdat ze zo dichtbij zitten, en hun nieuwe stofjes telkens posten op hun pagina is het voor mij moeilijk om eraan te weerstaan.
Ik kocht dus stof, en dacht er een Burda 7828 mee te maken. Omdat ik weet dat dit model me altijd goed afgaat en omdat het eigenlijk een werkje van niks is. Toch hou ik er niet van om allemaal dezelfde modellen in mijn kast te hebben hangen. Ik dacht na over een ander model, maar kon me zo niets voor ogen halen.
Tot ik - buiten mijn zoektocht naar een ander patroon - botste op een leuke blog waar ik gewoon, zo ineens een tutorial vond om de Burda 7828 net iets anders te maken. Everything happens for a reason!

Schatten op de zolder van een schat van een moeke!

Voor de meeste leerlingen is het schooljaar begonnen. Ik begin binnen een dikke week pas aan het laatste jaar (eindelijk) van mijn opleiding. Het begint toch wel te kriebelen, het idee dat er tijdens dit jaar voor alles een laatste keer zal zijn. Het uitkijken naar een huisje dat van Brandweerman en mij zal zijn (en dat onze trouwe viervoeter er niets zal afbreken).
Maar vooral ook het idee dat ik hopelijk volgend jaar op 1 september voor een klasje zal staan.

Daarom ben ik al wat toekomstgericht aan 't knutselen. Zo ben ik een muziekkoffer aan 't maken. Omdat ik hier toch wel wat kosteloos materiaal voor kon gebruiken, ging ik eens rondneuzen op de zolder van mijn allerliefste moeke. Zij heeft een gigantische zolder die eigenlijk lijkt op een overdekte rommelmarkt. Gesorteerd op haar manier
Goed voor mij dus als ik iets nodig heb! Voor mijn muziekkoffer vond ik er (bijna) alles wat ik nodig had.

Buiten alle rommel voor mijn muziekkoffer zag ik ook ons moeke haar befaamde emmer vol knopen. Als kind was ik al enorm gefascineerd door deze emmer. Ons moeke vertelde mij altijd dat ik die emmer later wel kreeg, als ze zou sterven. Een vrij deprimerend gedacht dat ook allerliefste moekes er ooit niet meer zullen zijn. Maar omdat ik knopen nodig had, mocht ik de emmer even lenen.

Dus heb ik me een avond bezig gehouden met het 'zoeken naar wat ik nodig had'. Uiteraard kon ik die avond alleen nog maar mijn moeke ruiken. Iedereen kent wel zo'n typische geur van bij de grootouders thuis.

Maar ik vond wat ik nodig had, meer zelfs!

Omdat er toch enkele knopen tussen zaten waarvan ik er maar één vond of waarvan de kleur minder was, kocht ik een pakketje Siligum om mallen te maken van de knopen. Nu kan ik naar hartenlust knopen maken uit fimo! Fimoknopen heb ik al eerder getest in de wasmachine en tot nu toe verloopt dit vlekkeloos.

Frustraties

Dagenlang een hele dag achter mijn naaimachine zitten. De droom van waarschijnlijk wel wat drukbezette moeders. En tijdens het schooljaar ook mijn droom. Nu ik de tijd heb en van plan was heel mijn kleerkast voor het najaar aan te vullen met mijn eigen 'collectie' zit ik al enkele dagen van 's morgens tot 's avonds aan mijn machine. Geen leven - denkt u - maar dit is waar ik een heel jaar naar heb uitgekeken en waar ik zo van kan genieten.
Ik kan u verzekeren, het begint te vervelen. Geniet met mate zeggen ze. Ze hebben nog gelijk ook!

Mijn jas heeft me dus al wat frustraties, irritaties en een korte lont bezorgd. Het leek gemakkelijk. En het valt ook wel mee, op enkele vervelende dingen na. Ik ben er ook te lang mee bezig naar mijn goesting. Het moet vooruit gaan bij mij, liever vandaag dan morgen.

Maar omdat ik met momenten zo sukkel met mijn jas en echt domme fouten maak door wat onoplettend te zijn heb ik nood aan succeservaringen. Voor ik verderwerk aan mijn jas maak ik eerst iets uit een andere stof dat wel lukt en waar ik ondertussen enorm vlot in begin te worden. Zo rolde dit op een namiddag van onder mijn machine uit. Frustraties vergeten.

Maakt zich klaar voor het najaar

Dit jaar hebben we onze pollekes mogen kussen wat de zomer betreft. En net wanneer het in België slechter begon te worden vertrok ik samen met mijn Brandweerman en onze rosse harige vriend naar Zuid Tirol. Voor het eerst was ik uit mezelf eens actief tijdens een reis. Normaal lig ik het liefst dagen aan een stuk te bakken aan het zwembad maar deze keer plande we de ene uitstap na de andere.
Overal waar we kwamen spraken mensen ons aan of hoorde ik achter ons roepen "Oh, das ist ein kleiner foxy". En als hij met Bruno aan het wandelen was kreeg ik de indruk dat er plots zoveel grieten naar hem zaten te loeren. Alsof de hond ervoor zorgde dat Bob weer wat aandacht had van vrouwelijk schoon. Dus heb ik vooral met de rosse gewandeld.
Vermoeiend was het wel om elke keer opnieuw te lachen met weer diezelfde opmerking of mezelf verstaanbaar te maken in het Duits wanneer mensen me afvuurde met hun hondenvragen. Maar ik snap ze wel. Zelfs als hij eigenzinnig doet, niet wil luisteren, ontsnapt uit zijn harnas en daarna een spelletje speelt met ons zodanig dat we hem niet meer te pakken krijgen en iedereen met ons staat te lachen (terwijl wij telkens de schrik van ons leven hebben) blijft hij de allerschattigste en -liefste hond van de hele wereld!

Dat wat de reis betreft. Ondertussen heb ik niet stilgezeten en sinds mijn vakantiewerk erop zit kan ik uren, dagen, weken aan een stuk achter mijn naaimachine zitten zonder me te vervelen. Ik kocht al enkele stoffen voor het najaar waarmee ik aan de slag ging.
Zo ontdekte ik laatst HalsOverKop. Leek me een leuk merk met leuke jurkjes. Maar als ik de laatste tijd jurkjes zie denk ik nogal snel "dat kan ik ook wel". Dus leuk dat ik erachter kwam dat ze hun stoffen ook verkochten.
En aanschouw het resultaat, ik zou misschien wel een meerwaarde kunnen zijn voor hun team ;-)
Iets voor het najaar, en toch vond ik vandaag met dit iets mindere weer pumps in mijn kast waardoor ik het nu ook al kan dragen. 

 

Verder ben ik volop bezig aan een jas voor de winter. In De Stofferie te Turnhout kan je uit een enorm aanbod Burda patroonboekjes wat uitlenen. Handig systeem vind ik zelf. Ik heb me dus een avond bezig gehouden met op het internet te zoeken naar de perfecte jas die ik wilde maken. Nadat ik tientallen nummers had genoteerd zag ik uiteindelijk in de winkel zelf toch nog een ander model. En aangezien ik geen knopen naar mijn goesting vond maakte ik er maar uit fimo.

Kriekskes uit katoen

Ik draag nooit graag niet-rekbare stoffen. Ze confronteren me en gaan vooral niet goed zitten nadat ik gegeten heb. Toch vond ik laatst een prachtig stofje bij Julija's shop en gelijk ook een patroon waaraan ik me zou wagen. Stof uit katoen en een patroon (burda 8071) waar je een niet-rekbare stof voor nodig had.
Ik dacht bij mezelf 'als het mij niet past dan geef ik het wel aan mama'. Aangezien mijn mama een perfect lijntje heeft en we ons kunnen vinden in dezelfde kledingstijl is dat dus een prima plan B.

In 't algemeen vind ik katoen niet zo'n leuke stof om mee te werken. Ik moet toegeven dat ik er deze keer wel plezier aan beleefde. Ook de blinde rits (iets wat normaal nooit deftig lukt) staat er van de eerste keer perfect in. Misschien ligt het ook wel aan mijn machine. Sinds ik een deftige naaimachine heb gekregen voor mijn verjaardag lukt alles bijna zonder problemen.

En ik moet toegeven, toen ik het pastte was ik al meteen vergeten dat ik kleedjes uit katoen eigenlijk niet leuk vind. Het zat me als gegoten, zelfs na het eten!
En wat mama betreft... tja, misschien dat ze het wel eens mag lenen! :-)

Om de vakantie in te zetten

Het schooljaar heb ik intussen achter mij gelaten. Tweede jaar, zwaarste jaar hebben ze me altijd wijsgemaakt. Hopelijk is dit waar. Enorm trots kan ik jullie vertellen dat ik geslaagd ben en deze zomer massa's tijd heb om met mijn naaimachine en fimo aan de slag te gaan.

Ik heb dus ook niet stilgezeten. Omdat ik eigenlijk toch echt wel content ben dat het schooljaar voorbij is maar toch wel uitkijk naar het derde en laatste jaar vond ik dat ik voor mezelf wel een schooltas mocht maken. Zo eentje waarmee je niemand anders op school zal zien rondlopen. Zo eentje echt op maat gemaakt, gewoon voor jezelf.

Ik tekende vlug een patroon uit en ging aan de slag. En eerlijk gezegd dacht ik dat het makkelijker zou zijn. Het was zoeken wat ik het beste eerst, en wat als laatste deed. Maar ik ben zo content met het resultaat.
Ook past de tas he-le-maal bij mijn nieuwe schoolagenda.

 

Uiteraard, zo'n eerste probeersel verloopt bij mij bijna nooit zonder beginnersfoutjes. Aan de binnenkant maakte ik een zakje voor mijn sleutels of mijn gsm maar met de tassenbanden aan de tas te bevestigen zat ik plots in het zakje. Gelukkig is mijn gsm niet gigantisch en past hij er in :-)

Met de overschotjes van de stof maakte ik een iPadhoes voor mijn mama die bijna jarig is en eindelijk een iPad van papa krijgt!